Όμορφη και νοσταλγική, θαλάσσια και ηπειρωτική, παλιά και σύγχρονη, η Λισαβόνα, είναι η πόλη των αντιθέσεων. Η γαστρονομική της ταυτότητα ιδιαίτερη και χαρακτηριστική, μαρτυρά τη διάθεση των κατοίκων της να ζουν την κάθε στιγμή και παρασύρει ντόπιους και επισκέπτες σε «πικάντικες» γαστριμαργικές εμπειρίες. Η Λισαβόνα είναι μια πόλη που ξέρει πάνω απ’ όλα να γοητεύει και να αποπλανά, βγάζοντας αυθάδικα τη γλώσσα σε εφήμερες τάσεις και μόδες και αφήνοντας τους ήχους του fado να την κατακλύζουν.
Στα καφέ της Λισαβόνας θα πιείτε τον καλύτερο εσπρέσο, μετά την Ιταλία. Η γαστρονομία της πόλης βρίσκεται παντού, καθημερινά, σε κάθε δρόμο και κάθε πλατεία.
Περπατώντας, μπορεί να απολαύσει κανείς μια κρεμ μπριλέ, ενώ το βράδυ, το τραγούδι του fado αντηχεί λυπητερό στα καφέ στο Bairro, στο Alto, στην Alfama. Δίπλα στα φουτουριστικά κτίρια που χτίστηκαν για την έκθεση Expo του 1998, η παλιά Alfama με ανηφορικά της δρομάκια αποτελεί έναν απαραίτητο προορισμό, γι’ αυτούς που θέλουν να αφουγκραστούν τον αληθινό παλμό της πόλης. Πλανόδιοι μανάβηδες και μικρομάγαζα, πουλάνε λάχανο για να φτιαχτεί το περίφημο caldo verde, γογγύλια με τα οποία παρασκευάζεται ένας ιδιόμορφος πουρές, αλλά και πολλά μικρά εστιατόρια με αυθεντική πορτογαλέζικη κουζίνα. Εδώ θα δοκιμάσετε κοτόπουλο churrasco στο γκριλ, ραγού από κουνέλι, αλλά και την περίφημη cataplana από θαλασσινά, μαγειρεμένη στο ειδικό μπακιρένιο σκεύος.
Η κουζίνα στη Λισαβόνα είναι μια υπόθεση που περνάει από γενιά σε γενιά. Και κυρίως είναι υπόθεση των γυναικών. Στο εστιατόριο Conventual, με ιδιοκτήτρια τη Dina Marques, τρεις γυναίκες με άσπρους σκούφους συναγωνίζονται σε δημιουργικότητα. Θαλασσινά ο- γκρατέν, ρύζι με πάπια, μπακαλιάρος, ροφός, cozido (η εθνική σούπα της Πορτογαλίας), καθώς και άλλες παλιομοδίτικες σούπες, έχουν κερδίσει ένα φανατικό κοινό που αναζητά αυθεντικές γεύσεις, ενώ η ίδια η ιδιοκτήτρια δηλώνει ότι «τα παραδοσιακά πιάτα είναι το αλατοπίπερο της χώρας».
Στη Λισαβόνα δε θα συναντήσει κανείς τα εστιατόρια - βεντέτες που συναντά σε άλλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Εδώ δεν υπάρχει η κουλτούρα των μεγάλων σεφ, οι ίδιοι οι Πορτογάλοι νιώθουν λίγο στο περιθώριο των διεθνών γαστρονομικών εξελίξεων. Ωστόσο, η χώρα, βγαίνει σιγά - σιγά από το λήθαργό της, και αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο την παλιά της γαστρονομική παράδοση, χωρίς να επηρεάζεται από εφήμερες τάσεις. Παραμένει όμως πλούσια σε «ειλικρινείς» και πλούσιες γεύσεις, όπως οι δεκάδες παραλλαγές μπακαλιάρου και θαλασσινών, οι cataplanas, τα υπέροχα κρασιά της - εκτός από τα φημισμένα Πορτό, τα νόστιμα λαχανικά, το καλής ποιότητας ελαιόλαδό της. Η εξέλιξή της προς πιο δημιουργικά «μονοπάτια» είναι θέμα χρόνου, σύμφωνα με αρθρογράφους γαστρονομικών στηλών. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου Confeitaria de Belem, στο 84 - 92 του ομώνυμου δρόμου, αλλά και να αγοράσετε εξαιρετικά κρασιά και αποξηραμένο μπακαλιάρο στην μπουτίκ Manteigaria Silva.
