Ύστερα από πτήση 9 περίπου ωρών με ενδιάμεσο σταθμό στη Ντόχα, το αεροσκάφος προσγειώνεται στο Μαέ, το ένα από τα τρία μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος των Σεϋχέλλων, στον Ινδικό ωκεανό. Το Μαέ, ένα νησί με έκταση μόλις 153 τετ. χλμ., λίγο μεγαλύτερο από τη Μήλο, φιλοξενεί μια από τις μικρότερες πρωτεύουσες του κόσμου, τη Βικτόρια... Εκεί, μέσα σε κοκκοφοίνικες και τροπική βλάστηση, συγκεντρώνονται τα 2/3 των κατοίκων των Σεϋχελλών, ενώ εντυπωσιακά θέρετρα πολλών αστέρων έρχονται να καταλάβουν τη δική τους παραλία στον εξωτικό αυτό παράδεισο...
Το Μαέ θα μας φιλοξενήσει για μερικές ημέρες, μαγεύοντάς μας με το τοπίο, τις παραλίες, τη φύση, τη γαλήνη αλλά και την μεγάλη ανάπτυξή του. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει βόλτα στην πρωτεύουσα Βικτόρια, γύρο του νησιού με τζιπ, λίγη πεζοπορία και φυσικά μπάνιο σε καταγάλανα νερά, με κατάληξη ένα θαλασσινό δείπνο πάνω στο κύμα. Η γνωριμία με την πρωτεύουσα ξεκινά με την πρωινή υπαίθρια αγορά.·Ένα μελίσσι από πωλητές, αγοραστές, παιδιά, νεαρούς με μαλλιά πλεγμένα ράστα, ηλικιωμένες γιαγιάδες, μας επιδείκνυαν την πραμάτεια τους, από φρεσκοψαρεμένους τόνους και ξιφίες μέχρι λουλούδια και μπαχαρικά. Φρούτα, μάνγκο, καρύδες, δροσεροί χυμοί, όλα σε αφθονία. Όλα αυτά μέχρι τις 12 το μεσημέρι, που η κίνηση είχε αρχίσει να κόβει και ήδη οι πάγκοι είχαν αδειάσει.
H καρδιά της πόλης «χτυπά» γύρω από τα τετράγωνα που ορίζουν οι οδοί Albert, Market, Revolution Avenue. Στην κεντρική λεωφόρο Independence βρίσκονται το κυβερνητικό μέγαρο (Victoria House), το Ταχυδρομείο, το Δικαστήριο, το κτίριο της Αστυνομίας και πιο πέρα η Δημοτική Βιβλιοθήκη (Francis Rachel str.). Oι δύο καθεδρικοί ναοί Aγγλικανών και Pωμαιοκαθολικών βρίσκονται πολύ κοντά, όπως και τα Mουσείο Eθνικής Iστορίας και Φυσικής Iστορίας. Πίσω από το κέντρο, απλώνεται η παλιά συνοικία με κάποια ελάχιστα γραφικά αποικιακού ρυθμού σπίτια. Στον κεντρικό δρόμο ξεχωρίζει η μινιατούρα του Big Ben, αντίγραφου του Big Ben του Λονδίνου.
Κάνουμε μια στάση στον Αγγλικανικό Καθεδρικό ναό και συνεχίζουμε για τους 100 ετών Βοτανικούς Κήπους. Οι Βοτανικοί κήποι, που δημιουργήθηκαν το 1901 σε έκταση 150 στρεμμάτων, διαθέτουν μια φανταστική συλλογή τροπικών φυτών, που αφήνει έκθαμβο κάθε λάτρη της φύσης. Υπάρχουν κάπου 75 είδη φυτών, πολλά με περίεργα ονόματα όπως αρτόδεντρα, ελεφαντομηλιά, που δεν απαντώνται σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, έξι ενδημικά στις Σεϋχέλλες είδη φοινικιάς συμπεριλαμβανομένου και του θαλάσσιου κοκκοφοίνικα, μια φυτεία με πανέμορφες ορχιδέες και κάποιες γιγάντιες χελώνες.
Μια στάση στο Χωριό Λαϊκής Τέχνης (Craft Village) έξω από τη Βικτόρια και κοντά στο αεροδρόμιο, το Codevar Craft Centre και το Κρεολικό Ινστιτούτο είναι ό,τι πιο ιδανικό για να γνωρίσουμε από κοντά τον τρόπο ζωής, τις λαϊκές τέχνες και τα υπέροχα χειροτεχνήματα των ντόπιων. «Πάνω από 72.500 άτομα κατοικούν στο Μαέ, το 90% του πληθυσμού των Σεϋχελλών δηλαδή. Παρόλο που είναι το μεγαλύτερο από το νησιωτικό σύμπλεγμα και έδρα της πρωτεύουσάς μας, ωστόσο λίγοι το γνωρίζουν πραγματικά. Ίσως, γιατί οι γείτονές του, το Πράλεν και το Λα Ντιγκ, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους κλέβουν τις εντυπώσεις», εξηγεί ο ξεναγός.
Σίγουρα το Μαέ κρύβει πολλά περισσότερα από ό,τι νομίζει κανείς. Αρκεί μια περιπλάνηση στα απάτητα μονοπάτια που έχουν διαμορφωθεί στο βουνό, ειδικά για όσους λατρεύουν τις πεζοπορίες. Απαραίτητα μαζί σας πρέπει να έχετε καπέλο, νερό, εντομοαπωθητικό και αναπαυτικά παπούτσια. Ο γύρος του νησιού, που δεν ξεπερνά τα 27 χλμ. σε μήκος, περνά από την κατοικία του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, όταν εξορίστηκε εδώ το 1956 για 13 μήνες μαζί με άλλους ηγέτες του κυπριακού αντιστασιακού αγώνα από τους Άγγλους. Η ψηλότερη κορυφή του βουνού Morne Seychelois δεν ξεπερνά τα 905 μ. και από εδώ, ανακαλύπτει κανείς την εκπληκτική φύση που καλύπτει όλο το νησί, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Πράγματι εντυπωσιακό.
Με μικρή παράκαμψη φτάνουμε στο Εθνικό Πάρκο του Morne Seychelles, που καλύπτει πάνω από το 20% του Μαέ, στην περιοχή Port Glaud, με σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας. Η διαδρομή για το γύρο του νησιού περνά από το Congo Rouge, με τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Μαέ, στα 750 μ. Είναι ένα υπέροχο μέρος για πικνίκ, με θέα σε όλη τη δυτική ακτή του νησιού, τις παραλίες Grand Anse, Port Claud, Port Launay και το νησί Τερέζα. Το εξωτικό δάσος έχει πλούσια ιστορία που περιλαμβάνει την περίοδο παραγωγής καρύδας και κανέλας, που έληξε κάπου το 1977. Περισσότερες από 60 είναι οι παραλίες του Μαέ, η μια ωραιότερη από την άλλη.
Οι νότιες και δυτικές είναι πιο απότομες, ενώ οι ανατολικές πιο αναπτυγμένες. Grande Anse, Anse Boileau, Anse Royale, Anse a la Mouche, Petite Anse, Takamaka, ατέλειωτοι αμμουδεροί όρμοι συναγωνίζονται σε ομορφιά και χρώματα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Από τις ομορφότερες του νησιού είναι η Beau Vallon, κέντρο αναφοράς διασκέδασης και ψυχαγωγίας, κάθε ώρα της ημέρας. Οι βορειοδυτικές ακτές του Μαέ, στο Θαλάσσιο Πάρκο Bay Ternay – που φτάνουν και τα 27 μ. βάθος στο Ναυάγιο Dredger και το νησί Conception- και πολλά σημεία στην Beau Vallon, προσφέρονται για οργανωμένες καταδύσεις με εξειδικευμένους δύτες. Στον κόλπο Baie Lazare οι ψαράδες κατασκευάζουν ψαροπαγίδες από μπαμπού και επιστρέφουν με αρμαθιές από ψάρια που σπαρταράνε. Τα πουλάνε ανά πεντάδες, εξάδες, δίχως ζύγι, με το μάτι. Αλλά και πάλι, δεν θα πληρώσετε πάνω από 10 ευρώ για την αρμαθιά ολόκληρη. Το τοπίο και η βλάστηση στο νοτιότερο τμήμα είναι ακόμη παρθένα. Εδώ βρίσκονται οι πιο απομονωμένες παραλίες με εντυπωσιακούς βυθούς που αξίζει να εξερευνήσετε.
Το δειλινό είχε πια πέσει και ο ήλιος, πορτοκαλο-κόκκινος και αινιγματικός, βυθιζόταν στα νερά του Ινδικού. Καιρός για επιστροφή στο ξενοδοχείο και χαλάρωση. Η διασκέδαση θα συνεχιζόταν σε ένα από τα μπαράκια της Beau Vallon, άλλωστε οι επιλογές στο ήρεμο αυτό νησί δεν είναι πολλές. Καλύτερα όμως. Έτσι, με χαμηλούς τόνους και ηρεμία, οι παραδεισένιες εικόνες ίσως διασωθούν για περισσότερο καιρό από την αλλοτρίωση της τουριστικής ανάπτυξης.
Αν και απ' ότι φαίνεται, ο ίδιος ο λαός των Κρεολών που διαμένουν εδώ, δεν θα δεχτεί ποτέ την καταστροφή του νησιού του από τους «εισβολείς τουρίστες». Με χαμόγελο και πάντα καλοπροαίρετη διάθεση, θα τους διδάξει ότι η φρενίτιδα του τρόπου ζωής του δυτικού κόσμου δεν έχει θέση εδώ, ανάμεσα στους κοκκοφοίνικες, τους γιγάντιους γρανιτένιους βράχους και τις λευκές αμμουδιές. Εδώ, ζώντας στο ρυθμό μιας αιώνιας Κυριακής, η ζωή μοιάζει ομορφότερη και ΕΙΝΑΙ.
Κείμενο- Φωτογραφίες: © Ειρήνη Σδράκα
