Weekend στην Ικαρία κι εύχεσαι να χάσεις την πτήση επιστροφής...

"Mα καλά, θα πας Ικαρία μόνο για 3 ημέρες; Δε θα δεις τίποτα!" Αυτές ήταν οι πρώτες αντιδράσεις των φίλων όταν τους ανακοίνωσα ότι «πετάγομαι» για λίγο στο όμορφο αυτό νησί με τους υπέροχους ανθρώπους. Στην αρχή αγχώθηκα αλλά δεν το έβαλα κάτω. Τόσο χρόνο είχα, τόσο θα πήγαινα... Ακόμη και για τρεις ημέρες, δεν το μετάνοιωσα, απλά εύχομαι να είχα ακολουθήσει το ένστικτό μου και μην είχα κλείσει εισιτήριο επιστροφής...

Φυσικά προτίμησα το αεροπλάνο, που κάνει μόλις 40 λεπτά πτήση. Από το αεροδρόμιο χρειάστηκαν 11 χλμ. διαμονής για το ξενοδοχείο διαμονής μου στα Θερμά [ή Θέρμα], τη λουτρόπολη του νησιού. Τα Θέρμα είναι μικρός οικισμός αλλά με όλες τις απαραίτητες παροχές. Παντοπωλεία, εστιατόρια με εξαιρετικό φαγητό, μαγειρεία για πιο παραδοσιακά, καφενεία και μπαράκια. Αγαπημένο μου, το εστιατόριο-καφέ ΚΡΗΤΙΚΟΣ στο δεξί άκρο του κολπίσκου, πριν από τη σπηλιά με τις θερμές πηγές, πάνω στο κύμα, κάτω από τα αρμυρίκια. Όμορφη μουσική, εκλεκτές γεύσεις, νόστιμο κρασί και τοπικό τσίπουρο... Μαγεία τόσο το πρωί όσο και το βράδυ.

Το μπάνιο είναι κι αυτό μια έκπληξη. Πρώτα μια βουτιά στα θερμά νερά, στη μικρή σπηλιά δεξιά του οικισμού. Η πηγή ανήκει στην κατηγορία των θερμών ραδιενεργών αλιπηγών (πλησίον της θάλασσας). Καλύτερα να πάτε ή ξημέρωμα με 8 πμ. ή μετά τις 8.30 μμ για να μην έχει πολύ κόσμο. Ακολούθησε μια πιο δροσερή βουτιά, στην βοτσαλωτή παραλία με τις ψάθινες ομπρέλες. Ένας μικρός κολπίσκος σαν ζεστή αγκαλιά, ήρεμη, γαλήνια, με ψαρόβαρκες, σε βάζουν αμέσως στο κλίμα της ηρεμίας.

Για το απόγευμα επέλεξα τον παραλιακό περίπατο στο μονοπάτι που οδηγεί από τα Θερμά στον Άγιο Κήρυκο. Προετοιμαστείτε για ανηφορική ανάβαση περίπου 10 λεπτών αλλά μετά ο δρόμος γίνεται πιο επίπεδος, ενώ η ανεπανάληπτη θέα σε αποζημιώνει. Παραφράζοντας το «ζωή και κότα», θα μιλήσω για «Ζωή και γάτα» στην Ικαρία, αφού οι γάτες μου φάνηκε ότι είναι περισσότερες από τους κατοίκους. Αραχτές στις λευκοβαμμένες μάντρες, ξάπλα στον ήλιο, έχουν την τιμητική τους, και φυσικά, τις καλύτερες γωνιές για να λιάζονται.

Μετά από 15-20 λεπτά ήρεμο περπάτημα, αποκαλύφθηκε μπροστά μου ο οικισμός του Αγίου Κηρύκου: το λιμάνι όπου μόλις είχε αράξει το πλοίο της γραμμής, η πλατεία με τις καφετέριες και τα εστιατόρια, και η εντυπωσιακή εκκλησία στην κορυφή του οικισμού. Αν θέλετε, μπορείτε να περπατήσετε στα σοκάκια μέχρι την εκκλησία αλλά και πέρα από τον οικισμό, παραλιακά, προς τα δυτικά του νησιού, προς Ξυλοσύρτη. Πολύ κοντά στον Άγιο Κήρυκο συναντάμε το άγαλμα της ΣΚΕΨΗΣ, που ατενίζει το απέραντο γαλάζιο, και την ομώνυμη βοτσαλωτή παραλία [μη οργανωμένη αλλά με λίγα αρμυρίκια για σκιά] που έχει πάρει το όνομά της από αυτό το γλυπτό. Φιλοτεχνημένο από Ικαριώτη καλλιτέχνη, απεικονίζει μια γυναίκα - μάνα που κάθεται σκεπτική με τα χέρια στα μάγουλα και αγναντεύει το πέλαγος περιμένοντας το παιδί της να επιστρέψει από την ξενιτιά, συμβολίζοντας όλες τις οικογένειες που έχουν τη σκέψη τους στους ομογενείς Ικαριώτες που ζουν στο εξωτερικό.

Η επόμενη ημέρα με βρίσκει να αναζητώ εκδρομές στο νησί. Και επειδή όποιος ψάχνει πάντα κάτι βρίσκει, ένα σας λέω… ανακάλυψα θησαυρό… Τη λένε Βούλα και την εντόπισα ανεβαίνοντας κάτι σκαλάκια για να ζητήσω συμβουλές στο ταξιδιωτικό γραφείο της, Ikaria Activities [https://ikaria-activities.com, τηλ. 6985811642]. Η Βούλα λοιπόν διοργανώνει a-la-carte εκδρομές στο νησί για μικρές παρέες ή μεγαλύτερα γκρουπάκια, διαμορφώνοντας πολύ ενδιαφέρουσες διαδρομές. Ως γέννημα- θρέμμα του νησιού, ξέρει και κάθε πέτρα, οπότε έλαβα σούπερ συμβουλές. Συμβουλή μου: προγραμματίσετε εγκαίρως τις εκδρομές αφού μιλήσετε μαζί της, πριν ακόμη φτάσετε Ικαρία, και οργανωθείτε. Μπορεί να κάνετε οδικές εξερευνήσεις ή και πλωτές, προς Φούρνους ή παραλία Σεϋχέλλες, αλλά και πακέτα που συνδυάζουν γιόγκα, χαλάρωση, περιπάτους [Combos - Ikaria Activities (ikaria-activities.com). Στην περίπτωσή μου, όλες οι επιλογές ήταν είτε overbooked είτε πριβέ, οπότε επέλεξα την ενοικίαση αυτοκινήτου και την solo εξερεύνηση του βορείου τμήματος, με σκοπό να επισκεφτώ τουλάχιστον τους 4 μεγαλύτερους και διασημότερους οικισμούς.

Η διαδρομή Άγιος Κήρυκος- Καραβοστάσι [ή Καραβόσταμο] είναι εκπληκτική, με πολλές στροφές, ψηλά βουνά, υπέροχη όμως φύση. Οι ταχύτητες δεν ξεπερνούν τα 40 χλμ. την ώρα [εξαιρούνται φυσικά οι ντόπιοι που γνωρίζουν αλλά προσέχουν και αυτοί] αλλά και πάλι, είναι τόσο ωραία η διαδρομή που δεν χρειάζεται να τρέχετε. Έχοντας ήδη οδηγήσει 31 χλμ. κάνουμε την πρώτη στάση στο Καραβόσταμο, ένα κουκλίστικο παραθαλάσσιο χωριό, με παραδοσιακούς νερόμυλους [στο φαράγγι του ποταμού Άρη], κτισμένο αμφιθεατρικά σε γραφικό κόλπο. Κατάφυτο, παραδοσιακό, με τρεχούμενα νερά και την γνωστή πηγή «Χάλικα».

Δεύτερη στάση στα 7 χλμ. ο Εύδηλος, το δεύτερο λιμάνι της Ικαρίας, μετά τον Άγιο Κήρυκο. Είναι ένα ήσυχο χωριό, διετέλεσε πρωτεύουσα του νησιού το διάστημα 1834-1912, και διατηρεί την αυθεντικότητά του μέχρι σήμερα. Τα παλιά σπίτια, χτισμένα με πέτρα, αγναντεύουν τη θάλασσα από τους λόφους, και το λιμάνι με τα ψαροκάικα, μικρό και φιλόξενο, αποτελεί το κέντρο της ζωής. Στα λιθόστρωτα σοκάκια, ο αέρας είναι καθαρός και μοσχομυρίζει, και οι άνθρωποι κινούνται με έναν ρυθμό που δεν βιάζεται. Εδώ, το περιβάλλον σου δίνει χώρο να χαλαρώσεις, είναι μια γνήσια γωνιά της Ικαρίας που σε αφήνει να ανασάνεις. Αν καταφέρεις και φθάσεις νωρίς, που το χωριό μοιάζει να ξυπνά σιγά σιγά, ο καφές σε ένα από τα μαγαζάκι απάνω στο κύμα είναι πράγματι βάλσαμο.

Με φορτισμένες- από τον καφέ- μπαταρίες, είχε έρθει η ώρα για τον επόμενο σταθμό μου, την παραλία Μεσακτής για μπάνιο. Πρόκειται για μια εκτενή αμμουδιά, με πολλά οργανωμένα μπαράκια τύπου καντίνες, που διαθέτουν ομπρέλες, ξαπλώστρες. Προτίμησα το ελεύθερο τμήμα, που δίνει την αίσθηση της απόλυτης γαλήνης, και για όσους επιθυμούν σκιά, δίνει την επιλογή για χαλάρωση κάτω από τα αρμυρίκια. Ζεν κατάσταση, αν κλείσεις τα αυτιά στις μουσικές των παραλιακών μικρών μπαρ. Τα κύματα, συχνά δυνατά, την καθιστούν ιδανική για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους στο surfboard. Ευτυχώς για εμένα- δυστυχώς για τους σερφίστες, η θάλασσα ήταν γαλήνια, δίχως ίχνος κύματος.

Έχοντας απολαύσει ένα δίωρο στον ήλιο, ξεκινώ και πάλι για τους δύο τελευταίους σταθμούς της περιπλάνησης. Λίγο πριν φτάσω Αρμενιστή, επιλέγω να επισκεφτώ πρώτα το γραφικό χωριό Ράχες και τον Χριστό των Ραχών, ψηλά στο βουνό, καθώς ο δρόμος είναι ευκολότερος [συμβουλή Βούλας είπαμε…] σε σύγκριση με εκείνον που οδηγεί στις Ράχες από τον Αρμενιστή.

Οι Ράχες είναι μια περιοχή της Ικαρίας που από την πρώτη στιγμή σε κερδίζει με την αυθεντικότητά της και τον χαλαρό, ανεπιτήδευτο ρυθμό της ζωής.

Τα χωριά εδώ, όπως ο Χριστός Ραχών, φαίνονται σαν να έχουν ξεφύγει από τον χρόνο, διατηρώντας την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική και τον χαρακτήρα τους, ενώ οι κάτοικοι ζουν με έναν εντελώς διαφορετικό ρυθμό. Εδώ ο χρόνος λειτουργεί αλλιώς. Το βράδυ, το χωριό ξυπνά – κυριολεκτικά! Οι ταβέρνες, τα καφενεία και τα μαγαζιά ανοίγουν μετά τη δύση του ηλίου, και η πλατεία γεμίζει με ανθρώπους που απολαμβάνουν το φαγητό τους και συζητούν. Η παράδοση αυτή έχει τις ρίζες της στην αυτονομία της περιοχής, όπου οι κάτοικοι ανέπτυξαν έναν τρόπο ζωής που προσαρμόστηκε στις ανάγκες τους και διατηρείται ζωντανός μέχρι σήμερα. Στις Ράχες, το κρασί είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό τοπικό προϊόν – είναι κομμάτι της ίδιας της ταυτότητας της περιοχής. Οι αμπελώνες που απλώνονται στις πλαγιές καλλιεργούνται εδώ και αιώνες, διατηρώντας παραδοσιακές μεθόδους οινοπαραγωγής που περνούν από γενιά σε γενιά.

Η Ικαρία φημίζεται για τα κρασιά της από την αρχαιότητα, με το φημισμένο «Πράμνειο Οίνο» να αναφέρεται ακόμα και στα ομηρικά έπη. Σήμερα, τα κρασιά των Ραχών εξακολουθούν να ξεχωρίζουν για τη γεύση και τη μοναδικότητά τους. Παράγονται κυρίως από αυτόχθονες ποικιλίες, όπως το Φωκιανό και το Μπεγλέρι, που αντέχουν στο ιδιαίτερο κλίμα της Ικαρίας. Τα αμπέλια ευδοκιμούν σε έδαφος πλούσιο σε μέταλλα, ενώ η θαλασσινή αύρα και ο ήλιος της περιοχής προσδίδουν σταφυλιών χαρακτηριστικά που κάνουν το κρασί δυνατό και αρωματικό. Mην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα τοπικά κρασιά στις ταβέρνες και στα καφενεία του Χριστού Ραχών. Πολλά από αυτά παράγονται σε μικρές οικογενειακές οινοποιίες, που κρατούν ζωντανές τις παλιές τεχνικές και δίνουν έμφαση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Κάποιες προσφέρουν και διαμονή αλλά και δραστηριότητες όπως οινογευσία ή μαθήματα μαγειρικής! [ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΚΑΡΙΜΑΛΗΣ: Δραστηριότητες | Karimalis Winery (ikarianwine.gr), ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΑΦΙΑΝΕΣ - Afianes Wines (https://afianeswines.gr/), Οινοποιεία ΤΣΑΝΤΙΡΗ www.tsantiriswines.gr]

Last stop, ο γραφικός Αρμενιστής, επίνειο του Χριστού και της περιοχής των Ραχών, όπου δοκίμασα υπέροχα τυροπιτάρια με θέα τον γραφικό όρμο. Βρίσκεται πάνω στο ακρωτήρι Στρεφώνι (Στρεφνόριο), και διαθέτει μια μικρή αμμουδιά με ομπρέλες, ταβερνάκια, καταστήματα αναμνηστικών και το πιο πρωτότυπο βιβλιοπωλείο που έχετε δει ποτέ, ένα ανοικτό πειρατικό καράβι που λειτουργεί ως βιβλιοπωλείο και αναγνωστήριο τις απογευματινές ώρες.

Έχοντας "χορτάσει" από εικόνες και γεύσεις, και για να μη με βρει το βράδυ να οδηγώ στους στενούς δρόμους του νησιού, παίρνω το δρόμο της επιστροφής. Μια ακόμη όμορφη ημέρα στην Ικαρία είχε φτάσει στο τέλος της, που έκλεισε και γευστικά, με τοπικό κρασάκι και ψαρομεζέδες, παρέα με τη Φάτι, μια κοπέλα από την Ισπανία που γνωριστήκαμε μεταξύ βουτιάς και ηλιοθεραπείας και με εντυπωσίασε με τις ταξιδιωτικές της εμπειρίες και το κέφι για τη ζωή, αλλά και με την αγαπημένη Βούλα, που βρήκε λίγο χρόνο μετά μια ημερήσια εκδρομή για να αποχαιρετιστούμε.

Η επόμενη ημέρα με βρίσκει να περιπλανιέμαι στα σοκάκια των Θέρμων, καταλήγοντας για μια τελευταία βουτιά στην απόκρυμνη και κάπως κρυφή "παραλία" Πριόνι, πριν την εκκλησία Ανάληψη Σωτήρος, στο δρόμο προς τον οικισμό του Αγίου Κήρυκου. Και ως "κερασάκι στην τούρτα", πετυχαίνω και ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια του Σεπτέμβρη, το πανηγύρι της Αγίας Σοφίας στο Μονοκάμπι. Μου το έλεγαν και δεν το πίστευα, αλλά πράγματι, το αίσθημα της παρέας και της "οικογένειας" ήταν διάχυτο, βλέποντας ντόπιους και τουρίστες να στροβιλίζονται παρέα, μέχρι το πρωί.

Νωρίς το επόμενο πρωί, ώρα 06.30, υποδέχομαι μια ανεπανάληπτη ανατολή του ηλίου περιμένοντας το τοπικό λεωφορείο για το αεροδρόμιο [κόστος εισιτηρίου 4 ευρώ]. Η διαδρομή είναι πάνω- κάτω 20 λεπτά, οπότε δεν χρειάστηκε να πάρω ταξί. Αν όμως, χρειαστείτε, ο άνθρωπός μου ήταν η Μάγδα [κινητό 6977841327] που διαθέτει ταξί και διάθεση να βοηθήσει με τις συμβουλές της! Εις το επανιδείν Νικαριά μου... Άφησα πολλά που δεν πρόλαβα να κάνω, για να επιστρέψω ξανά του χρόνου με πολλά πολλά σχέδια...

Nα και μερικά πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε...

Η Ικαρία υπήρξε στα αρχαία χρόνια, κομβικό σημείο γεωγραφικά στο Αιγαίο
Ήταν ο τόπος που λάτρευαν το θεό Διόνυσο και για αυτό τα πανηγύρια κρατάνε από τότε αυτό τον χαρακτήρα και εδώ γεννήθηκε το κρασί
Ήταν ανεξάρτητος τόπος και ελεύθερος από πειρατές, καθώς το νησί έδινε την εντύπωση ότι ήταν ακατοίκητο
Προσέφερε ανέκαθεν φιλοξενία και υπήρξε τόπος εξόριστων (Ρίτσος, Θεοδωράκης), όπου οι ντόπιοι τους αγκάλιασαν και τους φιλοξένησαν στο σπιτικό τους
Υπήρξε ανεξάρτητη πολιτεία με δικό της πολίτευμα, νόμισμα, σημαία, γραμματόσημα