Νιώστε τη φύση περπατώντας μέσα σε αυτήν... Αναπνεύστε καθαρό αέρα και μυρίστε το άρωμα των λουλουδιών και βοτάνων, που ανθίζουν με το πρώτο κάλεσμα της Άνοιξης. Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού μας δίνει δύο πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις. Διαβάστε για τα μονοπάτια της Ευρώπης και της Ελλάδας και απλά... πάρτε τα βουνά και τα λαγκάδια!
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι ορειβάτες της Ευρώπης, φανερά επηρεασμένοι από το εναλλακτικό πνεύμα της εποχής, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα διεθνές δίκτυο μονοπατιών. Έτσι, ξεκίνησε μια αξιόλογη προσπάθεια και έως σήμερα έχουν δημιουργηθεί 11 ευρωπαϊκά μονοπάτια μεγάλων διαδρομών. Το μήκος τους φτάνει συνολικά τα 50.000 χλμ. και οι διαδρομές που χαράζουν διαπερνούν τη γηραιά ήπειρο από άκρη σε άκρη. Την δεκαετία του 1980 ξεκίνησε μια προσπάθεια, ώστε δύο από τα 11 μονοπάτια να περάσουν και από την Ελλάδα. Πρόκειται για το Ε4 και το Ε6, που διασχίζουν τη τώρα από βορρά προς το νότο και από δύση προς ανατολή αντίστοιχα.
Έτσι, περίπου 3.000 χλμ. από τα 50.000 περίπου του συνόλου των ευρωπαϊκών μονοπατιών μεγάλων διαδρομών, βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Το μονοπάτι Ε4 (6.300 χλμ.) ξεκινά από τα Γιβραλτάρ, περνά από τη νότια και την κεντρική Ευρώπη μέσω Γαλλίας, Ελβετίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Ουγγαρίας και μέσω Γιουγκοσλαβίας φτάνει στην Ελλάδα. Το Ε6 (5.200 χλμ.) αρχίζει από τον Αρκτικό Κύκλο στη Φιλανδία και κατηφορίζει νότια. Φτάνει στις ακτές της Αδριατικής και αφού περάσει στην Ελλάδα στις ακτές του Ιονίου, κινείται κατά μήκος των βόρειων παραμεθόριων περιοχών της χώρας και καταλήγει στη Θράκη. Το Ε4 παρουσιάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφού είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση μονοπάτι (μετά τα Ε3 που διανύει 7.200 χλμ.) αλλά και ένα από τα μονοπάτια που διασχίζει τις περισσότερες Χώρες της Ευρώπης (8).
Τα μονοπάτια της Ελλάδας
Παλιότερα, προτού δημιουργηθεί και στην Ελλάδα ολοκληρωμένο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, εκτός από τις βασικές oδικές αρτηρίες που διέσχιζαν τη χώρα, η μετακίνηση και η επικοινωνία γινόταν, κυρίως, μέσα από μονοπάτια, τα οποία οι γεροντότεροι κάτοικοι των ορεινών χωριών τα αναφέρουν ακόμα ως «δημοσιά» (δημόσιος, κεντρικός δρόμος), διότι γι’ αυτούς αποτελούσε τη σημαντικότερη οδική πρόσβαση. Παρόλο που κάποια από τα παλιά μονοπάτια και τα πετρόκτιστα καλντερίμια, αληθινά έργα τέχνης, έχουν μετατραπεί σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους, τα περισσότερα από αυτά ξεγλιστρούν ανάμεσα στους δρόμους και συνεχίζουν να υπάρχουν και να διατρέχουν βουνά, λόγγους και χαράδρες.
Έτσι, τα τελευταία χρόνια, με χρηματοδοτήσεις και από ποικίλους φορείς (δήμους, ορειβατικούς συλλόγους, ιδιώτες, κ.α.), συντηρήθηκαν, αναβίωσαν και σηματοδοτήθηκαν μεγάλα τμήματά τους σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα ευρύ δίκτυο συνολικού μήκους περίπου 3.500 χλμ. Στο μεγαλύτερο τμήμα τους αποτελούν επεκτάσεις των Ευρωπαϊκών Μονοπατιών Μεγάλων Διαδρομών, Ε4, Ε6 και κατηγορίας Ο (3.000 χλμ.), ενώ, εκτός από αυτά, έχουν διαμορφωθεί ακόμα 500 χλμ. μικρότερων μονοπατιών, που παρουσιάζουν εφάμιλλο ενδιαφέρον.
Το Μονοπάτι Ε6
Το ελληνικό τμήμα του έχει δύο σκέλη. Το πρώτο ξεκινά από την περιοχή των Πρεσπών και μέσω Καστοριάς, Ιωαννίνων και Δωδώνης φτάνει ως την πόλη της Ηγουμενίτσας. Το δεύτερο σκέλος ξεκινά από την περιοχή της Φλώρινας, διασχίζει τις ορεινές περιοχές της δυτικής, κεντρικής και ανατολικής Μακεδονίας, κατά μήκος των συνόρων της Ελλάδας με τη FYROM και τη Βουλγαρία και φτάνει ως την πόλη της Αλεξανδρούπολης, στην περιοχή της Θράκης.
Το Μονοπάτι Ε4
Ξεκινά από τα Πυρηναία Όρη και φθάνει στην Ελλάδα μέσω της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το ελληνικό τμήμα του E4, διασχίζει τη βόρεια και κεντρική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, καταλήγει στο Γύθειο και συνεχίζεται στο νησί της Κρήτης. Προσφέρει, έτσι, τη δυνατότητα στον πεζοπόρο ή τον ορειβάτη να γνωρίσει όλη την ποικιλία του ελληνικού τοπίου και τον πλούτο της ελληνικής φύσης. Ο περιπατητής θα βιώσει εδώ μια από τις πιο καθαρές και ήσυχες γωνιές της Ελλάδας μα και της Ευρώπης. Τον περιμένουν ψηλά βουνά, φαράγγια, κοιλάδες, ζωντανά αλλά και ξεχασμένα χωριά, μοναστήρια, αρχαιολογικοί χώροι, ελπίζοντας να τον αποζημιώσουν για την μακριά και επίπονη πορεία του και να σφραγίσουν μέσα στην μνήμη του τις καλύτερες εντυπώσεις.
Το μεγαλύτερο υψόμετρο της συνολικής διαδρομής είναι η κορυφή του Ολύμπου Σκολιό (2.911 μ.). Ιδανική περίοδος για πεζοπορία στο μονοπάτι Ε4 είναι από 15 Μαΐου έως αρχές Οκτωβρίου, επειδή μερικά χωριά κατά τη διαδρομή είναι ακατοίκητα το χειμώνα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η δυνατότητα διανυκτέρευσης. Συχνά, οι νέες διανοίξεις δασικών δρόμων μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση στον πεζοπόρο - περιηγητή.
Το κλίμα είναι μεσογειακό και παρουσιάζει μεγάλη ξηρασία το καλοκαίρι και σημαντική διαφορά θερμοκρασίας την ημέρα από τη νύκτα. Η περίοδος που μπορεί να συναντήσει κανείς χιόνια κατά μήκος της διαδρομής είναι από το Νοέμβριο έως τον Ιούνιο. Η διαδρομή στο νότιο τμήμα του μονοπατιού (Πελοπόννησος και Κρήτη) είναι αρκετά ευκολότερη από το βόρειο τμήμα του και μπορεί να περπατηθεί όλες τις εποχές του χρόνου, επειδή το κλίμα εκεί είναι ηπιότερο.
Πηγή: Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, http://www.pezoporia.gr
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.visitgreece.gr/
